ماستکتومی

ماستکتومی نام لاتین “برداشتن پستان” است. این یک روش جراحی است که بیشتر برای درمان سرطان سینه انجام می شود. این روش جراحی شامل برداشتن کامل پستان با پوست آن از طریق یک برش گسترده و همچنین برداشتن لایه فاسیای عضله سینه ای زیر سینه است. دلیل این امر این است که کانال های لنفاوی این لایه حذف شده و میزان عود موضعی کاهش می یابد.

عمل ماستکتومی در دسته اعمالی قرار می گیرد که باید تحت بیهوشی عمومی انجام شود. یکی از مهمترین کارهایی که در حین جراحی باید انجام داد این باشد که پوست و ضخامت زیر پوست را بیش از حد نگه ندارید. این ضخامت باید به طور متوسط ​​بین ۷ تا ۸ میلی متر متغیر باشد. این جراحی در صورت انجام با دستان مجرب کمترین میزان عود را در سرطان سینه دارد. میانگین میزان عود بین ۳ تا ۵ درصد است.

فهرست

• جراحی ماستکتومی چگونه انجام می شود؟
• خطرات جراحی ماستکتومی چیست؟
• ماستکتومی ساده
• ماستکتومی رادیکال
• ماستکتومی رادیکال اصلاح شده
• ماستکتومی سگمنتال چیست؟
• ماستکتومی دوطرفه چیست؟
• ماستکتومی زیر جلدی چیست؟
• ماستکتومی پروفیلاکتیک چیست؟
• بعد از جراحی ماستکتومی
• مواردی که باید به آن توجه کرد
• عوارض احتمالی

جراحی ماستکتومی چگونه انجام می شود؟

جراحی ماستکتومی؛ در اتاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام می شود. قبل از شروع عمل، تمام اطلاعات بیمار گرفته می شود و بررسی می شود که آیا شرایطی وجود دارد که از بیهوشی عمومی جلوگیری کند یا خیر. پس از تایید متخصص بیهوشی و پر کردن رضایت نامه توسط بیمار، بیمار به اتاق عمل برده می شود و بیهوشی عمومی انجام می شود. پس از تمیز کردن و پوشاندن استریل میدان جراحی، عمل با برشی که با توجه به شرایط بیمار و محل تومور انتخاب می‌شود، شروع می‌شود.

انواع مختلفی از جراحی ماستکتومی بسته به عرض و تکنیک آن وجود دارد. تمامی این جراحی ها عمل هایی هستند که باید با بیهوشی عمومی انجام شوند. یکی از دلایلی که باعث نمی شود بی حسی موضعی انجام شود این است که این عمل شامل یک منطقه بسیار بزرگ است و دلیل دیگر مضرات بی حسی موضعی در جراحی های سرطان است. تزریق بی حس کننده موضعی در ناحیه جراحی ممکن است سرطان را در سینه گسترش دهد. به همین دلیل، بی حسی موضعی معمولاً در جراحی های سرطان ترجیح داده نمی شود.

پس از عبور پوست و بافت زیر جلدی، فلپ های بالا و پایین آماده شده و بافت پستان به طور کامل برداشته می شود و مرزهای بالا و پایین و مرزهای داخلی و خارجی را می پوشاند. در این جراحی های سرطان، فاسیای فوقانی عضله سینه ای زیر سینه باید همراه با سینه برداشته شود. زیرا این لایه حاوی کانال های لنفاوی است. اگر این لایه برداشته نشود، عود سرطان در این کانال ها قابل مشاهده است. با این محدودیت‌های توصیف شده، پس از برداشتن کامل بافت سینه و پوست و بافت زیر جلدی سینه، معمولاً با کنترل خونریزی، یک یا دو درن سیلیکونی در آن ناحیه قرار می‌دهند. پس از این مرحله، پوست و لایه های زیرین پوست به درستی بسته شده و جراحی ماستکتومی خاتمه می یابد.

بیشتربدانید:بیوپسی سینه در تهران-بیوپسی چیست–هزینه بیوپسی

خطرات جراحی ماستکتومی چیست؟

جراحی ماستکتومی یک جراحی تهدید کننده زندگی نیست. اگر بیمار خطراتی مرتبط با وضعیت عمومی خود داشته باشد، این خطرات ممکن است برخی از عوارض بیهوشی را افزایش دهد. با این حال، با تکنولوژی امروز، مقابله و پیشگیری از این عوارض بسیار امکان پذیر است. به ویژه اگر بیمار مبتلا به دیابت، بیماری قلبی، بیماری کلیوی یا سایر مشکلات سیستمیک باشد، باید به متخصص بیهوشی در این مورد هشدار داده شود و مشاوره از بخش های مربوطه تکمیل شود. با توجه به میزان خطر داده شده در راستای اقدامات انجام شده توسط بخش های مربوطه، از بخش بیهوشی مشاوره شده و تاییدیه جراحی اخذ می شود. پس از تمام این مراحل، خطر عوارض جراحی جراحی ماستکتومی بسیار کم است.

وقتی به وضعیت خطر جراحی های ماستکتومی نگاه می کنیم، مشاهده می شود که اولاً خطرات مربوط به بیمار و ثانیاً خطرات مربوط به جراحی وجود دارد.

خطرات مربوط به بیمار: برخی از بیماری های موجود در بیمار ممکن است خطر جراحی را افزایش دهد. زیرا این جراحی ها در گروه جراحی هایی قرار می گیرند که با بیهوشی عمومی انجام می شوند و تقریباً ۱-۳ ساعت طول می کشد. دیابت، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و جراحی های بزرگ یا عفونت های قبلی عواملی هستند که ممکن است خطر را افزایش دهند. مشکلات ریوی قبلی یا ظرفیت تنفسی کم می تواند باعث مشکلات تنفسی پس از جراحی شود. به همین دلیل افراد مبتلا به بیماری های اضافی باید قبل از عمل توسط بخش های مربوطه مشورت کنند. پس از انجام صحیح آنالیز ریسک بیمار، در نهایت بخش بیهوشی آن را ارزیابی کرده و تاییدیه بیمار را برای جراحی می دهد. اگر بیمار مشکلی داشته باشد که نیاز به درمان دارد، پس از رفع سریع این مشکل در برنامه عمل قرار می گیرد.

در مورد خطرات مرتبط با جراحی: اینها خطراتی هستند که ممکن است بعد از جراحی ایجاد شوند، مانند خونریزی، عفونت، بخیه زدن یا تاخیر در بهبود زخم. به طور کلی، جراحی ماستکتومی یک نوع جراحی تهدید کننده زندگی نیست. اما اگر یکی از عوارض فوق بعد از جراحی در افراد مبتلا به بیماری های اضافی ایجاد شود، درمان آن باید بدون تاخیر انجام شود. اگر خونریزی بیش از حد از درن های حفره پستانی روی دیواره قفسه سینه در اوایل دوره وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد بیمار دوباره باز شود، کانون خونریزی پیدا شود و اتم باید تخلیه شود. برای عفونت‌هایی که در اواخر دوره ایجاد می‌شوند، آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه در طول جراحی به بیماران داده می‌شود. اما در صورت عفونت پس از کشت های لازم می توان با توجه به میکروارگانیسم در حال رشد آنتی بیوتیک و در صورت لزوم مداخلات جراحی انجام داد. جداسازی بخیه بسیار نادر است و با مداخله زودهنگام قابل اصلاح است. در نتیجه، این جراحی ها نباید به عنوان مداخلات جراحی پرخطر در صورت انجام توسط “دست های با تجربه” تلقی شوند.

به خصوص اگر عمل توسط دستان آگاه و با تجربه انجام شود، میزان عوارض جراحی بسیار کم است. عوارض جراحی که ممکن است بعد از جراحی رخ دهد را می توان به صورت زیر خلاصه کرد: خونریزی، عفونت یا تجمع مایعات پس از جراحی. همه این عوارض شرایطی هستند که به راحتی قابل درمان هستند. همانطور که در بالا ذکر شد، میزان این عوارض بسیار کم است. به طور خلاصه؛ جراحی ماستکتومی یک جراحی تکنیکی و کم خطر است به شرطی که با دستان آگاه و با تجربه انجام شود.برای دریافت نوبت اینترنتی از مرکز تصویربرداری جردن دکتر هدایی بر روی لینک کلیک کنید.

ماستکتومی ساده

این جراحی فقط برداشتن بافت پستان همراه با پوست و بافت زیر جلدی را تا مرزهای داخلی، خارجی، فوقانی و تحتانی آن پوشش می دهد. نیازی به برداشتن عضله زیرین و فاسیا نیست. این یک جراحی با دامنه بسیار کمتر از ماستکتومی رادیکال است. می‌توان آن را در تومورهایی که می‌توانند چند مرکزی باشند، یعنی با چندین کانون، در سینه اعمال کرد. علاوه بر این، این یک جراحی است که می تواند در سرطان های درجا ترجیح داده شود. اگر برای سرطان مهاجم انجام شود، غدد لنفاوی زیر بغل باید با بیوپسی نگهبان بررسی شوند. اگر نتیجه منجمد مثبت باشد، لازم است در حین جراحی، تمیز کردن زیر بغل اضافه شود.

ماستکتومی رادیکال

جراحی ماستکتومی رادیکال یک روش جراحی است که امروزه چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد. مهم ترین تفاوت با ماستکتومی ساده این است که عضله سینه ای زیر سینه نیز شامل عمل می شود. این وضعیت می تواند مشکلاتی را در استفاده از بازو ایجاد کند. با این حال، این جراحی تقریباً برای ۲۰-۲۵ سال اعمال نمی شود مگر اینکه لازم باشد. امروزه نشانه این جراحی این است که سرطان سینه تا عضله سینه ای گسترش یافته یا به عضله سینه نفوذ کرده است. در حین عمل، بافت سینه همراه با پوست برداشته می شود و کل عضله پتورال زیر آن همراه با فاسیا برداشته می شود. این یک نوع جراحی با عوارض بیشتری نسبت به ماستکتومی ساده است.

جراحی ماستکتومی رادیکال، جراحی سرطان سینه بود که تقریباً ۲۰ تا ۲۵ سال پیش انجام می شد. این اولین جراحی سرطان سینه است. در اواخر دهه ۱۸۰۰ توسط هالستد توصیف شد. شامل برداشتن پستان سرطانی به سمت مرزهای فوقانی، تحتانی، داخلی و خارجی همراه با پوست و بافت زیر جلدی و همچنین پاکسازی کامل غدد لنفاوی زیر بغل در سطوح ۱،۲ و ۳ می باشد. سینه ای، خلفی سینه

ادل به طور کامل حذف شده است. در طول جراحی، مراقبت از اعصابی که حرکات شانه را انجام می دهند، محافظت می شود. امروزه در صورتی که سرطان در حین جراحی به عضلات سرایت کند می توان از این جراحی استفاده کرد. جدا از آن، تقریباً ۲۵ سال است که یک عملیات متروکه است.

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده

جراحی ماستکتومی رادیکال اصلاح شده تقریباً ۵۰-۴۰ سال پس از جراحی ماستکتومی رادیکال تعریف شد. تفاوت این جراحی در این است که عضله زیر سینه به هیچ وجه برداشته نمی شود. به عبارت دیگر، ناحیه تحت پوشش جراحی؛ تمام پستان همراه با پوست، مرزهای آن در بالا و پایین و همچنین قسمت های داخلی و خارجی سینه تا انتهای سینه، لایه بالایی عضله زیر سینه، یعنی لایه فاسیا قرار دارند. به طور کامل حذف می شود. در صورت وجود متاستاز در زیر بغل، یعنی در ناحیه زیر بغل، غدد لنفاوی این ناحیه کاملاً تمیز می شوند. به این روش کالبد شکافی زیر بغل گفته می شود. به عبارت دیگر، این فرآیند تمیز کردن کامل بافت سینه و غدد لنفاوی زیر بغل است.

این جراحی در سرطان هایی که غدد لنفاوی زیر بغل درگیر هستند ترجیح داده می شود. متاستاز غدد لنفاوی زیر بغل یا با بیوپسی قبل از عمل یا با بیوپسی نگهبان انجام شده در حین جراحی تعیین می شود. اگر چنین شرایطی وجود داشته باشد، می توان این جراحی را در نظر گرفت. عملی است که می توان آن را در مواردی که برای جراحی حفظ سینه مناسب نیست، انجام داد. در صورت عدم تطابق بین اندازه سینه و اندازه تومور سرطانی و به خصوص در سرطان های سینه با قطر بیش از ۳-۴ سانتی متر، ممکن است با گذاشتن پستان در جای خود عمل جراحی امکان پذیر نباشد. در این موارد، ماستکتومی رادیکال اصلاح شده به عنوان یک عمل جراحی مورد توجه قرار می گیرد. در این جراحی کل سینه به همراه پوست و بافت زیر جلدی تا مرزهای داخلی، خارجی، فوقانی و تحتانی آن برداشته می‌شود، ضمن اینکه لایه فاسیای عضله پشت سینه نیز برداشته می‌شود. هدف از برداشتن فاسیا کاهش احتمال عود با برداشتن غدد لنفاوی در اینجا است. علاوه بر این، غدد لنفاوی زیر بغل در سطوح ۱، ۲ و ۳ به طور کامل تمیز می شوند. این عمل جراحی با احتمال کم عود در دیواره قفسه سینه است. این میزان تقریباً ۲-۳٪ است.

در نتیجه، ماستکتومی رادیکال اصلاح شده را می‌توان به صورت زیر تعریف کرد: برداشتن کامل پستان با پوست، برداشتن لایه فاسیای عضله زیرین و تشریح (تمیز کردن) غدد لنفاوی زیر بغل. این روش جراحی در صورت وجود سرطان در سینه و همچنین در صورت متاستاز در غدد لنفاوی زیر بغل قابل استفاده است.

ماستکتومی سگمنتال چیست؟

ماستکتومی سگمنتال نوعی جراحی است که در محدوده جراحی محافظ پستان در سرطان پستان بدون برداشتن پستان قرار دارد. در این جراحی توده مبتلا به سرطان سینه همراه با بافت سالم اطراف آن برداشته می شود. در سرطان های مهاجم سینه، فاصله بافت سالم تا تومور باید بیش از ۱ میلی متر باشد. در سرطان پستان Institu، هنگام برداشتن تومور در حین ماستکتومی سگمنتال، فاصله تا تومور باید بیش از ۱۰ میلی متر باشد. در واقع اصطلاح ماستکتومی سگمنتال به معنای برداشتن قسمتی از پستان نیز می باشد، اما در عمل به شرح فوق انجام می شود. به عبارت دیگر، این یک روش جراحی برای حفظ پستان است.

اگر در طول این روش جراحی مشکوک به متاستاز در غدد لنفاوی زیر بغل مشکوک شد، بیوپسی لنفاوی نگهبان باید در اینجا انجام شود. برای انجام بیوپسی زیر بغل، رنگ به سینه تزریق می شود و نگهبان یعنی غده لنفاوی نگهبان زیر بازو رنگ آمیزی می شود. سپس این غده لنفاوی برداشته شده و به روش فریز بررسی می شود. در صورت مثبت بودن Frozen، دیسکسیون لنفاوی باید به جراحی اضافه شود. در بیماران سرطان سینه که تحت ماستکتومی سگمنتال قرار گرفته اند، پرتودهی به بافت پستان، یعنی رادیوتراپی لازم است. هدف از این کار کاهش عودهای موضعی با تابش سینه علیرغم احتمال وجود تومور چند مرکزی یعنی چند کانونی است.

ماستکتومی دوطرفه چیست؟

یعنی برداشتن دوطرفه سینه یعنی برداشتن هر دو سینه. ماستکتومی دوطرفه یک نوع جراحی توصیه شده برای برخی از انواع سرطان سینه است. خطر ابتلا به سرطان سینه دو طرفه در محل یا سرطان سینه لوبولار مهاجم بیشتر از زنان عادی است. بنابراین حتی اگر بیمار سرطان سینه یک طرفه داشته باشد، برداشتن هر دو سینه و کاهش خطر توصیه می شود. برخی از بیماران ممکن است در هر دو سینه سرطان داشته باشند. در این صورت، برداشتن هر دو سینه، یعنی ماستکتومی دوطرفه، ممکن است اجباری شود.

در افرادی که تمایل ژنتیکی به سرطان سینه دارند، امکان برداشتن هر دو سینه برای اهداف محافظتی نیز وجود دارد. برای این منظور ماستکتومی دوطرفه توصیه می شود. به عبارت دیگر، ماستکتومی دوطرفه برای افراد دارای ژن BRCA 1 و ۲ مثبت توصیه می شود. در بیماران جوان، ماستکتومی محافظ پوست، یعنی ماستکتومی زیر جلدی، ممکن است به جای ماستکتومی توصیه شود. به طور خلاصه در صورت دوطرفه بودن برخی سرطان ها و در صورت وجود سرطان دوطرفه، هر دو سینه برداشته می شود. یکی از دلایل برداشتن هر دو سینه، از بین بردن خطر در افراد دارای استعداد ژنتیکی است.

ماستکتومی زیر جلدی چیست؟

مخفف عبارت Skin-sparing Mastectomy است. به عبارت دیگر، فرآیند تخلیه سینه با حفظ پوست سینه و بافت زیر جلدی به ضخامت ۵ تا ۱۰ میلی متر زیر آن است. در این جراحی ممکن است نوک پستان و آرئول حفظ شوند یا نشوند. اگر در زیر نوک پستان سرطانی وجود نداشته باشد، نوک پستان و آرئول می توانند در جای خود باقی بمانند. از آنجایی که سینه برداشته می شود، فضای ایجاد شده در زیر پوست با ایمپلنت های سیلیکونی یا بافت های خود بیمار پر می شود. بافت های خود بیمار ممکن است عضلات شکم، بافت چربی شکم یا عضله لاتیسموس باشد. این ایمپلنت اتوژن نامیده می شود. این یک روش جراحی ارجح در سرطان‌هایی است که در پستان چند کانونی هستند، یعنی چند مرکزی، یا در سرطان‌هایی با قطر زیاد که برای جراحی حفظ پستان مناسب نیستند. در طول جراحی، بیوپسی لنفاوی نگهبان زیر بغل نیز باید به صورت موردی انجام شود. این کار در سرطان سینه درجا ضروری نیست. ماستکتومی زیر جلدی دوطرفه عملی است که می تواند برای اهداف پیشگیرانه در افرادی که در معرض خطر بالای سرطان پستان هستند، مانند افرادی که دارای استعداد ژنتیکی (خانوادگی) هستند، انجام شود.

این حذف کامل قسمت داخلی سینه است و پوست و لایه های زیرین پوست در جای خود باقی می مانند. به عبارت دیگر بافت سینه خالی می شود تا پوست در جای خود باقی بماند. مرزهای آن تمام بافت سینه را در قسمت های فوقانی، تحتانی، داخلی و خارجی می پوشاند. لایه فاسیای عضله پشت سینه نیز باید برداشته شود، زیرا این عمل برای سرطان یا به منظور محافظت در برابر احتمال سرطان انجام می شود.

ماستکتومی پروفیلاکتیک چیست؟

مخفف “ماستکتومی محافظ” است. به صورت دوطرفه انجام می شود. در سرطان هایی که احتمالاً دوطرفه و ژنتیکی هستند، یعنی سرطان های خانوادگی، ترجیح داده می شود. این فرآیند برداشتن کامل سینه ها از هر دو طرف است. امروزه انجام ماستکتومی زیر جلدی (تخلیه داخل پستان با حفظ پوست) به خصوص در بیماران جوان ترجیح داده می شود.

بعد از جراحی ماستکتومی

مواردی که باید به آن توجه کرد

در دوره بعد از عمل مواردی وجود دارد که بیمار پس از ترخیص باید در منزل به آن توجه کند. یکی از آنها مراقبت از خارج نشدن درن های قرار داده شده در میدان جراحی و تخلیه درن ها به طور متوسط ​​هر ۲۴ ساعت است. قبل از خروج بیمار از بیمارستان نحوه تخلیه درن ها توسط پرستاران و پزشکان مربوطه به بستگان بیمار آموزش داده می شود و مقادیر ۲۴ ساعته باید ثبت شود. زمانی که بیمار برای کنترل مراجعه می کند، این مقادیر باید توسط پزشک مشخص شود. جدای از این، بیمار باید بدون جدا کردن بیش از حد بازو از بدن در کنار عمل حرکت کند. دلیل این امر اطمینان از جدا نشدن فلپ ها در عملیات است که در آن فضای بزرگی ایجاد می شود. این محدودیت بازو در عرض چند روز برداشته می شود و بیمار شروع به استفاده عادی از بازوی خود می کند.

بیماران پس از عمل ماستکتومی معمولاً ۲۴ ساعت بعد ترخیص می شوند. در ۲۴ ساعت اول، مهم است که درن های بیمار به خوبی کار کند و بازوی سمت جراحی نزدیک به قفسه سینه باشد. معمولاً بعد از ۸ تا ۱۰ ساعت، بیمار می تواند مصرف مایعات خوراکی را شروع کند. پس از انجام پیگیری های لازم در شرایط بیمارستانی، بیمار تقریباً پس از ۲۴ ساعت می تواند مرخص شود. می‌توانیم برخی از مسائلی را که پس از رفتن به خانه باید در نظر گرفته شوند، فهرست کنیم.

نیازی به ایجاد محدودیت در مصرف خوراکی نیست.

باید به بیمار توصیه شود که مقدار زیادی آب بنوشد و یک رژیم غذایی متعادل داشته باشد.

علاوه بر این، حرکات سمت بازوی عمل شده باید در هفته اول کمی محدود شود. به عبارت دیگر بازو نباید بیش از حد از شانه به سمت بیرون باز شود.

مقدار تخلیه باید هر ۲۴ ساعت ثبت شود.

بیمار باید در زمان توصیه شده توسط پزشک به پانسمان مراجعه کند و ترجیحاً پانسمان توسط جراح انجام دهنده عمل انجام شود. هنگام خروج از بیمارستان باید داروهای تجویز شده مانند مسکن یا آنتی بیوتیک را مصرف کند، همچنین اگر بیمار قبلاً از داروهای فشار خون، قند یا داروهای قلب استفاده کرده است، باید بدون وقفه از آنها استفاده کند. در صورت احساس هر گونه ناهنجاری باید با پزشک مشورت کند. از بیمار خواسته می شود در خانه فعال باشد، زیاد دراز نکشد و هر چند وقت یکبار نفس عمیق بکشد. هدف از این اقدامات جلوگیری از ایجاد عوارضی مانند ذات الریه و آمبولی است. پس از برداشتن درن ها در زمان های توصیه شده توسط پزشک، بیمار حرکات طبیعی بازو را شروع می کند و می تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.

جدای از همه اینها، از آنجایی که این عمل با بیهوشی عمومی انجام می شود، توصیه می شود که بیمار در منزل فعال باشد، آب فراوان بنوشد و بعد از عمل به تغذیه توجه کند. زمانی که پزشک لازم بداند، بیمار به معاینه می رود و پانسمان را انجام می دهد. ترجیحاً پانسمان توسط جراح یا تیمی که جراحی را انجام می دهد، انجام شود. ایجاد محدودیت های غیر ضروری برای حرکات بازو درست نیست. در این نوع محدودیت های بازو، کلسیفیکاسیون ممکن است در مفاصل آرنج و شانه بیمار شروع شود. به همین دلیل، شروع حرکت مفاصل آرنج و شانه در اوایل دوره بسیار مهم است. این حرکات توسط پزشک برای بیمار توضیح داده می شود. اگر بخیه کور زده نشود، تقریباً ۱۱-۱۲٫ در این ایام بسته به شرایط بخیه ها برداشته می شود و درن ها برداشته می شوند. دکتری که جراحی را انجام می دهد، زمان خروج از درن ها را تعیین می کند. مقادیر ورودی و رنگ محتوای زهکش از این نظر مهم است. بیمار معمولاً در حالتی است که می تواند کار خود را در عرض ۱۵ تا ۲۰ روز انجام دهد.

عوارض احتمالی

عوارض مربوط به وضعیت عمومی بیمار؛ عوارض ریوی، آمبولی، دیابت خارج از کنترل یا افزایش مشکلات کلیوی. جدای از اینها، مشکلاتی که ممکن است در رابطه با جراحی ایجاد شود. جدا شدن بخیه ها، عدم ایجاد هماتوم درن ها، ایجاد عفونت زخم یا ناتوانی در انجام حرکات شانه را می توان نام برد. در صورت مشاهده یا مشاهده هر یک از این موارد، مهم است که جراح یا تیمی که عمل جراحی را انجام داده است، اطلاع دهید. اگر به موقع تشخیص داده شود، درمان همه این مشکلات به راحتی امکان پذیر است.